Χριστούγεννα

Χριστούγεννα   είναι

Η συντροφιά με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη

Ο ουρανός να βρέχει διαρκώς λεπτόν νερόχιονον

Ο γραίγος αδιάκοπα να φυσά

Και αίφνης να ευρεθείς εις την προσφιλήν νήσον των παιδικών σου χρόνων με τα ρόδιν' ακρογιάλια, τας αλκυονίδας ημέρας, τας χλοϊζούσας πλαγιάς, με τα κρίταμα, την κάππαριν και τας αρμυρήθρας

τών παραθαλασσίων βράχων

και με τους απλούς παλαιούς ανθρώπους

τους θαλασσοδαρμένους ή ναυαγούς…

Χριστούγεννα  είναι η μνήμη, τα κόκκινα τα μάγουλα των παιδιών με τα κάλαντα και η ζεστή καρδιά σαν αναμμένο τζάκι

Χριστούγεννα   το χιόνι δεν βρίσκει άνθρωπο, δεν βρίσκει σκουφί μήτε παιδί

Και πέφτει μόνο του στον παγωμένο δρόμο

 Ο Διευθυντής  και το  προσωπικό τού Σχολείου σάς ευχόμαστε

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ! ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ !

ΑΙΣΙΟΝ & ΕΥΤΥΧΕΣ  ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ!

 

Κάλαντα των μαθητών για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά!

Σ΄ αυτό το σπίτι που 'ρθαμε
τα κάλαντα να πούμε
όλου του κόσμου τα καλά
σε σας θα ευχηθούμε.

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Χριστός !
Χαρά και ευτυχία να σας στείλει ο Θεός!
Η αγάπη είναι μεγάλη και τα δώρα είναι πολλά
Για τον νοικοκύρη οι πιο πολλές ευχές
που κάνει του σπιτιού όλες τις δουλειές!

Καλά Χριστούγεννα! Καλή Πρωτοχρονιά!
Ευχόμαστε ευτυχία σε όλα τα παιδιά
και να 'χουνε κοντά τους αγάπη και χαρά!

Σ' αυτό το σπίτι που 'ρθαμε 
πέτρα να μη ραγίσει
και όλη η οικογένεια 
χίλια χρόνια να ζήσει

Χρόνια Πολλά! Καλή Χρονιά!

Οι μαθητές τού τμήματος Γ1

Αγγελοπούλου Νικολέττα,  Αναστασόπουλος Δημήτριος,  Βεργολιά  Αναστασία, Βεργολιά Ναυσικά, Βεργολιάς Σωτήριος, Βούλγαρης Βασίλειος, Βούλγαρης Κωνσταντίνος, Θεοδωρακοπούλου Ειρήνη, Θεοδωροπούλου Σμαράγδα, Κάντας Ιάσων, Καραθανάση Δήμητρα, Καραμήτσα Κωνσταντίνα, Καραφλός Κωνσταντίνος, Κάρναβου Ελπινίκη, Λαλιώτης Χρήστος, Μακάσης Εφραίμ, Καρτέρη Ευτυχία, Παλαιολογοπούλου Μαρία. 

Ἐπὶ ἀσπαλάθων

Ἦταν ὡραῖο τὸ Σούνιο τὴ μέρα ἐκείνη τοῦ Εὐαγγελισμοῦ
πάλι μὲ τὴν ἄνοιξη.
Λιγοστὰ πράσινα φύλλα γύρω στὶς σκουριασμένες πέτρες
τὸ κόκκινο χῶμα καὶ οἱ ἀσπάλαθοι
δείχνοντας ἕτοιμα τὰ μεγάλα τους βελόνια
καὶ τοὺς κίτρινους ἀνθούς.
Ἀπόμερα οἱ ἀρχαῖες κολόνες, χορδὲς μιᾶς ἅρπας ποὺ ἀντηχοῦν
ἀκόμη...

Γαλήνη

-Τί μπορεῖ νὰ μοῦ θύμισε τὸν Ἀρδιαῖο ἐκεῖνον;

Μιὰ λέξη στὸν Πλάτωνα θαρρῶ, χαμένη στοῦ μυαλοῦ
τ᾿ αὐλάκια.
Τ᾿ ὄνομα τοῦ κίτρινου θάμνου
δὲν ἄλλαξε ἀπὸ κείνους τοὺς καιρούς.
Τὸ βράδυ βρῆκα τὴν περικοπή:
«τὸν ἔδεσαν χειροπόδαρα» μᾶς λέει
«τὸν ἔριξαν χάμω καὶ τὸν ἔγδαραν
τὸν ἔσυραν παράμερα τὸν καταξέσκισαν
ἀπάνω στοὺς ἀγκαθεροὺς ἀσπάλαθους
καὶ πῆγαν καὶ τὸν πέταξαν στὸν Τάρταρο κουρέλι».
Ἔτσι στὸν κάτω κόσμο πλέρωνε τὰ κρίματά του
Ὁ Παμφύλιος ὁ Ἀρδιαῖος ὁ πανάθλιος Τύραννος

Τὸ ποίημα γράφτηκε στὶς 31 Μαρτίου 1971. Εἶναι τὸ τελευταῖο πού ἔγραψε ὁ Γιῶργος Σεφέρης (Σμύρνη, 1990 - Ἀθήνα, 1971)

Μαθηματικὰ ΙΙ

Τά Μαθηματικά εἶναι ἕνα κορίτσι στόν κῆπο

Κρατᾶ στὰ χέρια ἕνα κλαδὶ

καὶ τὴν περνᾶς γιὰ λουλούδι
Τά δέντρα ρίχνουν τόν ἤσκιο τους στήν αὐλή

Καὶ εἶναι μεγάλος τὸ πρωί, μικρὸς τὸ μεσημέρι
Οἱ ὡραῖες στροφές τῶν ποιημάτων

Εἶναι στροφὲς τῶν ποταμῶν

Εἶναι σφυρίγματα τῶν καραβιῶν

Γιὰ τὸ ταξίδι

Τά μαθηματικά εἶναι τὸ σμῆνος τῶν μελισσῶν

στό δάσος τοῦ Μαινάλου

Εἶναι τὰ κυπαρίσσια τοῦ Μυστρᾶ

Καὶ ἡ ἀρχαία κολώνα
Εἶναι ἕνα πουλί πού ἔχει σταθεῖ
καί κελαηδεῖ
μέσα στά δέντρα τῆς πολιτείας

                                                                                σ.π.

28η Οκτωβρίου 1940

Ήσαν ωραία παιδιά
Φορτώθηκαν στον ώμο
την πατρίδα τους
και την ανέβασαν ψηλά!

Ήσαν ωραία παιδιά!
Μέσα στην καρδιά τους
έκαιγε αιώνια η φωτιά
του Ηφαίστου
φτιάχνοντας την ασπίδα
του Αχιλλέα!

Παιδιά κι εμείς σήμερα
Σας φέρνουμε πολύ συχνά στον νου μας
Για να σας μοιάσουμε
Για να ποτίσουμε το δέντρο που φυτέψατε
 σ.π.

Ὁ γυρισμὸς τοῦ ξενιτεμένου

- Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις;
χρόνια ξενιτεμένος ἦρθες
μὲ εἰκόνες ποὺ ἔχεις ἀναθρέψει
κάτω ἀπὸ ξένους οὐρανοὺς
μακριὰ ἀπ᾿ τὸν τόπο τὸ δικό σου.

- Γυρεύω τὸν παλιό μου κῆπο·
τὰ δέντρα μοῦ ἔρχουνται ὡς τὴ μέση
κι οἱ λόφοι μοιάζουν μὲ πεζούλια
κι ὅμως σὰν ἤμουνα παιδὶ
ἔπαιζα πάνω στὸ χορτάρι
κάτω ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἴσκιους
κι ἔτρεχα πάνω σὲ πλαγιὲς
ὥρα πολλὴ λαχανιασμένος.

- Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου
σιγὰ-σιγὰ θὰ συνηθίσεις·
θ᾿ ἀνηφορίσουμε μαζὶ
στὰ γνώριμά σου μονοπάτια
θὰ ξαποστάσουμε μαζὶ
κάτω ἀπ᾿ τὸ θόλο τῶν πλατάνων
σιγὰ-σιγὰ θὰ ῾ρθοῦν κοντά σου
τὸ περιβόλι κι οἱ πλαγιές σου.

- Γυρεύω τὸ παλιό μου σπίτι
μὲ τ᾿ ἀψηλὰ τὰ παραθύρια
σκοτεινιασμένα ἀπ᾿ τὸν κισσὸ
γυρεύω τὴν ἀρχαία κολόνα
ποὺ κοίταζε ὁ θαλασσινός.
Πῶς θὲς νὰ μπῶ σ᾿ αὐτὴ τὴ στάνη;
οἱ στέγες μου ἔρχουνται ὡς τοὺς ὤμους
κι ὅσο μακριὰ καὶ νὰ κοιτάξω
βλέπω γονατιστοὺς ἀνθρώπους
λὲς κάνουνε τὴν προσευχή τους.

- Παλιέ μου φίλε δὲ μ᾿ ἀκοῦς;
σιγὰ-σιγὰ θὰ συνηθίσεις
τὸ σπίτι σου εἶναι αὐτὸ ποὺ βλέπεις
κι αὐτὴ τὴν πόρτα θὰ χτυπήσουν
σὲ λίγο οἱ φίλοι κι οἱ δικοί σου
γλυκὰ νὰ σὲ καλωσορίσουν.

- Γιατί εἶναι ἀπόμακρη ἡ φωνή σου;
σήκωσε λίγο τὸ κεφάλι
νὰ καταλάβω τί μοῦ λὲς
ὅσο μιλᾶς τ᾿ ἀνάστημά σου
ὁλοένα πάει καὶ λιγοστεύει
λὲς καὶ βυθίζεσαι στὸ χῶμα.

- Παλιέ μου φίλε συλλογίσου
σιγὰ-σιγὰ θὰ συνηθίσεις
ἡ νοσταλγία σου ἔχει πλάσει
μιὰ χώρα ἀνύπαρχτη μὲ νόμους
ἔξω ἀπ᾿ τὴ γῆς κι ἀπ᾿ τοὺς ἀνθρώπους.

- Πιὰ δὲν ἀκούω τσιμουδιὰ
βούλιαξε κι ὁ στερνός μου φίλος
παράξενο πὼς χαμηλώνουν
ὅλα τριγύρω κάθε τόσο
ἐδῶ διαβαίνουν καὶ θερίζουν
χιλιάδες ἅρματα δρεπα

Ἀθήνα, ἄνοιξη ῾38

Γιῶργος Σεφέρης (Σμύρνη , 1900 - Ἀθήνα, 1971)

Εκδρομή

Ήταν ωραία η εκδρομή στα έλατα του Χελμού
Στις πηγές του Αροανίου ποταμού
Και του Λάδωνα
Πήγα στο σχολείο τού χωριού- παρατημένο τώρα
Όλα τα σχολεία στα χωριά παρατημένα είναι,
αλλά μερικά σα να φωνάζουν, σα να χειρονομούν
Είναι η πέτρα τους που δεν τ' αφήνει.

Η πέτρα της υπομονής και της πατρίδας

Ταξίδεψα εκεί στη δεύτερη στροφή
Του ατέλειωτου τούτου δρόμου
Με τα παιδιά
Άλλα έδειχνε ο χάρτης
Και αλλού έβγαζε το ταξίδι.
Είδα πίσω στο χρόνο
Και είδα ακόμα μια φορά
Το Χρόνο που κρύβεται πίσω από το Χρόνο
Γι' αυτό υπάρχουμε παντού.
Εκεί που δεν φαινόμαστε, κυρίως
Και Χρόνος δεν υπάρχει

Έφαγα ψάρια του βουνού απ’ το ποτάμι
Τώρα, αργά το απόγευμα
Μάζεψα καρύδια από αδέσποτες καρυδιές
Μάζεψα μέλι

Έφτιαξα σε μια σπηλιά του ποταμού
δυο κατακόκκινα φιλιά

Έριξα ένα στο νερό
Απ' το βουνό
Που ήρθε
Το άλλο το 'ριξα στον ουρανό
Φθινόπωρο

σ.π.

Το τέλος του καλοκαιριού

Τα παιδιά στην αμμουδιά

φτιάχνουν κάστρα με χαρά

Το βράδυ ανάβει ο φάρος

φωτίζει το λιμάνι

Όταν βουτάς στη θάλασσα

χίλια κοχύλια βλέπεις

Ο Αύγουστος τελειώνει

χίλια αστέρια πέφτουν 


Ομάδα 3 τού Δ1

Βαγγελάτου Μαρία Αθανασία,  Βάγιας Άγγελος, Βλάχος Νικόλαος, Γκοτσόπουλος Αθανάσιος, Λυριντζής Δημήτριος 

Ο Αύγουστος ΙΙ

 

 

Ο Αύγουστος  είναι γλάρος

και λαμπυρίζει σαν φάρος

 

Ο Αύγουστος  φοράει χίλια

χρωματιστά κοχύλια

 

Είναι φεγγάρι και αστέρι

και φωτίζει όλο το καλοκαίρι

 

Είναι χρυσαφιά αμμουδιά

όπου παίζουνε παιδιά 

 

 

 

Ομάδα 2 τού Δ1 

Γιάννης Βάγιας, Γιώργος Κούτρας, Άκης Δεληγεωργόπουλος, Άγγελος Δημόπουλος, Θανάσης Γκοτσόπουλος, Δημήτρης Λυριντζής, Νίκος Βίλλιος

Ο Αύγουστος Ι

 

 

Τον Αύγουστο τα παιδιά

παίζουνε στην αμμουδιά

 

Χίλια κοσμήματα ο Αύγουστος

και είναι τα κοχύλια

 

Λάμπει κάθε καλοκαίρι

σαν ένα φωτεινό αστέρι

 

Είναι γλάρος ξακουστός

και φάρος φωτεινός

 

Ομάδα 1 τού Δ1:

Έλενα Μανωλίδη, Μαρία Ηλιοπούλου, Γεωργία Χούσου, Νεφέλη Καρβέλα, Λεκάι Αντονέτα



Ὁ μικρὸς Ναυτίλος

 

Ὅτι μπόρεσα ν᾿ ἀποχτήσω μία ζωὴ ἀπὸ πράξεις ὁρατὲς γιὰ ὅλους, ἑπομένως νὰ κερδίσω τὴν ἴδια μου διαφάνεια, τὸ χρωστῶ σ᾿ ἕνα εἶδος εἰδικοῦ θάρρους ποὺ μοῦ ῾δωκεν ἡ Ποίηση:
νὰ γίνομαι ἄνεμος γιὰ τὸ χαρταετὸ καὶ χαρταετὸς γιὰ τὸν ἄνεμο, ἀκόμη καὶ ὅταν οὐρανὸς δὲν ὑπάρχει.

Δὲν παίζω μὲ τὰ λόγια. Μιλῶ γιὰ τὴν κίνηση ποὺ ἀνακαλύπτει κανεὶς νὰ σημειώνεται μέσα στὴ «στιγμή» ὅταν καταφέρει νὰ τὴν ἀνοίξει καὶ νὰ τῆς δώσει διάρκεια. Ὁπόταν, πραγματικά, καὶ ἡ Θλίψις γίνεται Χάρις καὶ ἡ Χάρις Ἄγγελος· ἡ Εὐτυχία Μοναχὴ καὶ ἡ Μοναχὴ Εὐτυχία.

μὲ λευκές, μακριὲς πτυχὲς πάνω ἀπὸ τὸ κενὸ ἕνα κενὸ γεμάτο σταγόνες πουλιῶν, αὖρες βασιλικοῦ καὶ συριγμοὺς ὑπόκωφου Παραδείσου.

Ὀδυσσέας Ελύτης (1911-1996)



 

Ὑπὲρ τῆς Ἀχαϊκῆς Συμπολιτείας πολεμήσαντες

Ἀνδρεῖοι σεῖς ποὺ πολεμήσατε καὶ πέσατ᾿ εὐκλεῶς
τοὺς πανταχοῦ νικήσαντας μὴ φοβηθέντες.
Ἄμωμοι σεῖς, ἂν ἔπταισαν ὁ Διαῖος κι ὁ Κριτόλαος.
Ὅταν θὰ θέλουν οἱ Ἕλληνες νὰ καυχηθοῦν,
«Τέτοιους βγάζει τὸ ἔθνος μας» θὰ λένε
γιὰ σᾶς. Ἔτσι θαυμάσιος θά 'ναι ὁ ἔπαινός σας.


                          Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1863-1933)

Πρώτη μέρα στὸ σχολειό

 

«Τόση βιάση καὶ σπουδή;
Γιὰ ποῦ πᾶς, καλὸ παιδί;
Κίνησες νωρὶς-νωρὶς
καὶ τρεχάτος προχωρεῖς;

  

Στάσου δὰ νὰ διασκεδάσεις
μὲ τὶς ὀμορφιὲς τῆς Πλάσης!
Κόψε ἀπ᾿ τὰ περβόλια πάλι
τοῦ χινόπωρου τὰ κάλλη!»

 

«Νὰ σταθῶ; Δὲν εὐκαιρῶ,
γιατὶ πάω στὸ φτερό.
Καὶ ποῦ πάω, νὰ στὸ πῶ;
Στὸ σχολειό μου π᾿ ἀγαπῶ!

 

Ἄνοιξε γιὰ πρώτη μέρα.
Βλέπεις τὰ παιδιὰ ἐκεῖ πέρα;
Ἔχουν μόνα τους ταιριάξει
χωριστὰ κάθε μιὰ τάξη».

 

«Εἶσαι, βλέπω, μαθητής.
Μὰ στὸν ὦμο τὶ κρατεῖς,
ποὺ μὲ τὴ ματιὰ τὴν πρώτη
σ᾿ ἔκαμα γιὰ στρατιώτη;»

  

«Εἶναι τ᾿ ἄρματά μου αὐτά,
τ᾿ ἀκριβά τ᾿ ἀγαπητά:
Τὸ κοντύλι μου κι ἡ πλάκα,
τὸ βιβλίο μου στὴ σάκα.

Κι ἔλα πιὰ νὰ σὲ χαρῶ,
μὲ ρωτᾶς κι ἀργοπορῶ...
Εἶναι ἡ ὥρα περασμένη,
ἄκου, ὁ κώδωνας σημαίνει.

 

 

Τέλλος Άγρας (1899-1944),

ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής και κριτικός λογοτεχνίας.

Γιῶργος Σεφέρης - «Μυθιστόρημα»

Μέρες μνήμης γιὰ τὴν κοσμοπολίτικη Σμύρνη

καὶ για τὴν εὐλογημένη γῆ τῆς Ἰωνίας

Γιῶργος Σεφέρης - «Μυθιστόρημα»

Α´

Τὸν ἄγγελο
τὸν περιμέναμε προσηλωμένοι τρία χρόνια
κοιτάζοντας πολὺ κοντὰ
τὰ πεῦκα τὸ γιαλὸ καὶ τ᾿ ἄστρα.
Σμίγοντας τὴν κόψη τ᾿ ἀλετριοῦ
ἢ τοῦ καραβιοῦ τὴν καρένα
ψάχναμε νὰ βροῦμε πάλι τὸ πρῶτο σπέρμα
γιὰ νὰ ξαναρχίσει τὸ πανάρχαιο δράμα.

Γυρίσαμε στὰ σπίτια μας τσακισμένοι
μ᾿ ἀνήμπορα μέλη, μὲ τὸ στόμα ρημαγμένο
ἀπὸ τὴ γέψη τῆς σκουριᾶς καὶ τῆς ἁρμύρας.
Ὅταν ξυπνήσαμε ταξιδέψαμε κατὰ τὸ βοριά, ξένοι
βυθισμένοι μέσα σὲ καταχνιὲς ἀπὸ τ᾿ ἄσπιλα φτερὰ τῶν κύκνων ποὺ μᾶς πληγώναν.
Τὶς χειμωνιάτικες νύχτες μᾶς τρέλαινε ὁ δυνατὸς ἀγέρας τῆς ἀνατολῆς
τὰ καλοκαίρια χανόμασταν μέσα στὴν ἀγωνία τῆς μέρας ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ ξεψυχήσει.

Φέραμε πίσω
αὐτὰ τ᾿ ἀνάγλυφα μιᾶς τέχνης ταπεινῆς.

Νέον σχολικόν έτος

Ένας  ελαφρύς αέρας πεύκου
και θαλασσινής αρμύρας
με χτυπά καταπρόσωπο
Ποτέ δεν νιώθω πιο κοντά στήν πατρίδα μου
απ' όταν βλέπω
Ένα κάτασπρο εκκλησάκι στην κορυφή του βουνού,
Της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι
Ένα προαύλιο με παιδιά
που παίζουν χαρούμενα
Είναι η  πατρίδα μας
αυτά τα παιδιά
Η σκέψη μας
και της καρδιάς μας τό βήμα

                                                                                                     σ .π.

Έναρξη νέου σχολικού έτους

2^Ο  ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΙΓΙΟΥ           Αίγιο, 6/9/2012

Το νέο σχολικό έτος αρχίζει για τους μαθητές και τις μαθήτριές μας

την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012.

Ο καθιερωμένος  αγιασμός θα γίνει  στις 09:00’.

Την ίδια ημέρα θα γίνει και η διανομή των βιβλίων.

ΚΑΛΗ     ΣΧΟΛΙΚΗ    ΧΡΟΝΙΑ!

ΤΟ ΜΕΛΑΝΙ ΤΗΣ ΣΟΥΠΙΑΣ

H συγγραφέας Ευσταθίου Αναστασία επισκέφθηκε τη Γ2 Τάξη του σχολείου μας την Παρασκευή 8-6-2012.
Έβγαλε από το σεντούκι της τους ήρωες του βιβλίου της,''Με το μελάνι της σουπιάς'',τον Αστερία τον Ξαπλώστρα, την Ουρανία την Πεταλίδα κ.ά ,έκανε διάφορες δράσεις με τους μαθητές σχετικά με την ρύπανση των θαλασσών και των νερών που διαπραγματεύεται το βιβλίο της και τέλος έπιασε στα δίχτυα της τα καραβάκια που έφτιαξαν οι μαθητές με αινίγματα, γλωσσοδέτες,ποιήματα, μηνύματα σχετικά με την μολύνση των νερών.
Μερικά από αυτά  που έγραψαν οι μαθητές στα καραβάκια τους είναι:

Είμαι ψάρι στο νερό
θέλω καθαρό νερό
δεν μπορώ να αναπνεύσω
σ' άλλες θάλασσες θα πλεύσω.

Είμαι μαύρη σαν σκουριά
και βρομίζω τα νερά.
          Τι είναι;[Η πετρελαιοκηλίδα]
Είμαι ψάρι στο ψαρονερό
μην ψαρεύεις στο ψαροχωριό
πάρτε όλη την βρομιά
να 'ναι όλα καθαρά.
Την αρρώστια την γιατρεύω
και τα ψάρια θεραπεύω.
           Τι είναι;[Ο ιππόκαμπος]

Η πετρελαιοκηλίδα
μου βούλωσε το φυσητήρα
και τα δίχτυα του ψαρά
μου χαλάσαν τα φτερά.

Μη μολύνεται τη θάλασσα. Μην πετάτε σκουπίδια γιατί τα ψάρια κινδυνεύουν.
Ευχαριστούμε πολύ την κ. Ευσταθίου για την τιμή που μας έκανε και της ευχόμαστε 'Καλό καλοκαίρι' όπως και σε όλους εσάς.
Οι μαθητές της Γ2 Τάξης

Μαθήματα Γεωγραφίας στο προαύλιο

Μαθήματα Γεωγραφίας στο προαύλιο

Μαθήματα Γεωγραφίας στο προαύλιο

Μαθήματα Γεωγραφίας στο προαύλιο

Μαθήματα Γεωγραφίας στο προαύλιο

Μαθήματα Γεωγραφίας στο προαύλιο

Μαθήματα Γεωγραφίας στο προαύλιο

Μαθήματα Γεωγραφίας στο προαύλιο

Μάνα

Μανούλα μου,

Όταν σε βλέπω, μου έρχεται ένα φτερούγισμα στην καρδιά!
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό παιδάκι, που με έπαιρνες από το χέρι και πηγαίναμε βόλτα στο πάρκο.
Μανούλα μου σε αγαπώ και δε θέλω να σφουγγαρίζεις ούτε να πλένεις!
Θέλω μόνο να ζωγραφίζεις!

Με αγάπη
Μαρίσια Βαγγελάτου 

Μάνα

Μανούλα μου,
Όταν σε βλέπω νιώθω πολλή αγάπη και θέλω να σε αγκαλιάσω σφιχτά!
Θυμάμαι όταν ήμουν άρρωστος, εσύ ήσουν από πάνω μου και με πρόσεχες σαν τα μάτια σου!
Μαμά μου, όταν γίνεις γριούλα, θα φροντίσω να σου κάνω εγγονάκια για να χαίρεσαι!

Με αγάπη
Γιώργος Κούτρας

Υ.Γ. Η κυρία Ευανθία σού εύχεται  Χρόνια Πολλά!

Καλό Μήνα! Είρήνη & δουλειά σε όλους!

Καλό Μήνα! Ειρήνη & δουλειά σε όλους!

Ο Κλοκός ετοιμάζεται να υποδεχτεί την Άνοιξη

Μάρτιος  2012 στην ενδοχώρα

                              

Ἡ Ἡμέρα τῆς Λαμπρῆς

Διονύσιος Σολωμός (1798-1857)

1.

Καθαρώτατον ἥλιο ἐπρομηνοῦσε
τῆς αὐγῆς τὸ δροσᾶτο ἀστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δὲν ἀπερνοῦσε
τ᾿ οὐρανοῦ σὲ κανένα ἀπὸ τὰ μέρη·
καὶ ἀπὸ ῾κεῖ κινημένο ἀργοφυσοῦσε
τόσο γλυκὸ στὸ πρόσωπο τ᾿ ἀέρι,
ποὺ λὲς καὶ λέει μὲς τῆς καρδιᾶς τὰ φύλλα·
«γλυκειὰ ἡ ζωή κι᾿ ὁ θάνατος μαυρίλα».

2.

Χριστὸς ἀνέστη! Νέοι, γέροι, καὶ κόρες,
ὅλοι, μικροί, μεγάλοι, ἑτοιμαστῆτε·
μέσα στὲς ἐκκλησίες τὲς δαφνοφόρες
μὲ τὸ φῶς τῆς χαρᾶς συμμαζωχτῆτε·
ἀνοίξετε ἀγκαλιὲς εἰρηνοφόρες
ὀμπροστὰ στοὺς ἁγίους, καὶ φιληθῆτε·
φιληθῆτε γλυκὰ χείλη μὲ χείλη,
πέστε· Χριστὸς ἀνέστη, ἐχθροὶ καὶ φίλοι.

Ἄνοιξις

Κουράστηκα πολύ σήμερα
Στό σχολεῖο
Τὰ μαθήματα δύσκολα
Κι ἐγώ δεν εἶμαι πιὰ
Νέος
Ὅμως τὰ παιδιὰ
Τράβηξαν μὲ τὰ χέρια τους
Τὸ καλοκαίρι
Πιὸ κοντὰ
Τοῦ φόρεσαν τὰ κοντὰ παντελόνια
Καὶ ἄφησαν τὰ παράθυρα ἀνοιχτὰ
Ὅλη μέρα
Ἔβαλαν τὰ πουλιὰ στὰ δέντρα
Στὴ θέση του τὸ καθένα
Γιὰ νὰ τραγουδήσουν
Ἔβαλαν στὴ θάλασσα
Τὸ γράμμα θῆτα
ποὺ τῆς εἶχε πάρει ἕνας γλάρος
Καὶ ἄφησαν τὰ καράβια
Μὲ τ' ἄσπρα πανιὰ νὰ βγοῦν
Ἀπ' τὸ λιμάνι
Κουράστηκα πολύ σήμερα
Στὸ σχολεῖο
Μὰ στὰ λιγοστὰ μαλλιὰ μου
Ἐφύτρωσαν ἤδη
Τὰ πρῶτα χαμομήλια
Καὶ τα μάγουλά μου
Ἐγέμισαν ἁρμύρα

                                                                  σ. π.

Ο ζωγράφος

Ζητήσαμε από τον ζωγράφο να μας ζωγραφίσει τον στίχο τού Ελύτη από το  " Ἄξιον Ἐστί "

Πουλιά

Πουλιά το βάρος τής καρδιάς μας ψηλά μηδενίζοντας
και πολύ γαλάζιο που αγαπήσαμε

Ζωγραφεῖον " Ὁ Ἀθανάσιος"

Πετάξαν λεύτερα πουλιά
Λιμάνι βρήκαν τά καράβια...

" From Russia with Love "

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΪΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΝΕΩΝ (ΑΣΟΝ)

    

     Την Τρίτη 6 Μαρτίου 2012, οι τάξεις Ε΄ και ΣΤ΄ παρακολούθησαν συναυλία με θέμα  «Η Μεγάλη, Πλήρης Συμφωνική Ορχήστρα» στον συνεδριακό χώρο τού Πανεπιστημίου Πατρών.

     Τα παιδιά ήλθαν σε επαφή με την ιστορία, τη φύση και τη λειτουργία τής Μεγάλης Συμφωνικής Ορχήστρας και απήλαυσαν ένα αγαθό υψηλής αισθητικής και πνευματικής αξίας.

     Η συναυλία, που είχε τίτλο «From Russia with Love», έγινε υπό την αιγίδα της Περιφερειακής Διεύθυνσης Π.&Δ. Εκπαίδευσης Δυτικής Ελλάδος σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Πατρών.  

     Ακούστηκαν τα έργα:

1. Μποροντίν : "Τρεις χοροί" από την όπερα "Πρίγκηπας Ιγκόρ"

2. Τσαϊκόφσκι: "Μαρς -Χορός τής ζαχαρένιας πριγκίπισσας -Τρεπάκ" από την σουίτα "Καρυοθραύστης"

3. Μουσόργκσκυ/ Ραβέλ: " Η μεγάλη πύλη τού Κιέβου" από το έργο "Εικόνες από μια έκθεση"

4. Ζαρ: Θέμα τής Λάρας από την ταινία "Δόκτωρ Ζιβάγκο"

5. Προκόφιεφ: "Μοντέγοι & Καπουλέτοι" από το μπαλέτο " Ρωμαίος & Ιουλιέττα"

6. Στραβίνσκυ: "Το πουλί τής φωτιάς"

7. Σοστακόβιτς: Βαλς Νο 2 για Τζαζ Ορχήστρα

8. Σοστακόβιτς: Φινάλε 5ης Συμφωνίας

Την Αθηναϊκή Συμφωνική  Ορχήστρα Νέων διήυθυνε ο Μαέστρος κ. Παύλος Σεργίου. 

Το Αίγιο από ψηλά

Ο κόλπος τού Αιγίου καί η Αλυκή. Στά ανατολικά (αριστερά) ο χείμαρρος Σελινούς, στα δυτικά ο Μεγανίτης. Η πόλη μας, απ' όπου κι αν την δεις, είναι πεντάμορφη και τα παιδιά το ξέρουν.
(Πηγή: Η Ελλάδα από ψηλά, https://www.facebook.com/Greecefromhighabove)

Σέ λίγο θά ρθοῦν καί τά πουλιά

Σέ λίγο θά ρθοῦν καί τά καράβια

     Ο Αθανάσιος ζωγραφίζει το πρωί, τη θάλασσα και το γαλάζιο του ανέφελου ουρανού

Τα Ελληνάκια

Τόν Μάρτη περικάλεσα

       καί τόν μικρό Νοέμβρη

Τόν Αὔγουστο τόν φεγγερό

       κακό νά μή μᾶς ἔβρει

Γιατ' εἴμαστε μικρά παιδιά

       εἴμαστε δυό Ἑλληνάκια

Μές στά γαλάζια πέλαγα

       καί στ' ἄσπρα συννεφάκια

Γιατ' εἴμαστε μικρά παιδιά

       κι ἡ ἀγάπη μας μεγάλη

Πού ἄν τή χωρέσουμε ἀπ' τή μιά

       περσεύει από τήν ἄλλη

Κύματα σύρετε ζερβά

              κι ἐσεῖς τά σύννεφα δεξιά

Φάληρο μέ Περαία

 μιά γαλανή σημαία.

Ὀδυσσέας Ἐλύτης (1911-1996) 

Το πρώτο χιόνι

     Ήρθε ο τσουχτερός  και κρύος χειμώνας και μαζί του έφερε τις βροχές, τις καταιγίδες και τους ισχυρούς ανέμους. Ο ουρανός αμέσως έγινε γκρίζος όπως και τα σύννεφα. Ο ουρανός και οι άνθρωποι περιμένουν με λαχτάρα το κάτασπρο στολίδι. Το χιόνι!

     Το πρώτο χιόνι έπεσε στο Αίγιο την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου. Όταν το πρωί ξύπνησα, είδα ένα υπέροχο θέαμα. Ένα κάτασπρο τοπίο βρισκόταν μπροστά στα μάτια μου! Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που άρχισα να χοροπηδώ πάνω στο κρεβάτι μου.

     Αμέτρητες νιφάδες σκέπασαν την πόλη του Αιγίου που στριφογυρνούσαν με πολλή χαρά. Μάλιστα έπεφταν απαλά-απαλά στη γη, στα δέντρα, στις στέγες στις αυλές και στο μπαλκόνι μου. 

     Όλα τα δέντρα, οι στέγες και οι αυλές ήταν άσπρες. Οι στέγες φορούσαν ένα άσπρο σκουφάκι και ένα λευκό χαλί σκέπασε όλους τους κήπους. Ήταν μια παραμυθένια ζωγραφιά με τίτλο: "Τα καινούρια λευκά ρούχα" .

     Οι δρόμοι ήταν έρημοι και οι άνθρωποι έμειναν στα σπίτια τους. Εμείς τα παιδιά ήμασταν ντυμένα με παλτά, σκουφιά και γάντια, για να βγούμε να παίξουμε στο χιόνι. Τα σχολεία ήταν κλειστά.

    Τα παιδιά έπαιζαν χιονοπόλεμο. Πολλά παιδιά έφτιαχναν χιονόμπαλες και τις πετούσαν στα μαλλιά μας, στα ρούχα μας. Ήταν μεγάλο πανηγύρι!

     Εγώ έφτιαξα έναν υπέροχο χιονάνθρωπο. Του έβαλα για μύτη ένα μολύβι, επειδή δεν είχα καρότο. Για χέρια έβαλα κλαδιά, για καπέλο, κασκόλ και για μάτια έβαλα κουμπιά. Πιαστήκαμε χέρι χέρι με τους γονείς μου και χορέψαμε γύρω από τον χιονάνθρωπο.

     Ο ερχομός του χιονιού μού χάρισε πολλή χαρά και διασκέδαση. Επίσης έφερε και καινούρια άσπρα ρούχα στην πανέμορφη φύση!

Έλενα Μανωλίδη, Γ1

       

Το Αίγιο χιονισμένο

     Την προγούμενη Πέμπτη το πρωί, στις 2 Φεβρουαρίου, ημέρα της Υπαπαντής, η μικρή μου αδελφή και η μαμά μάς ξύπνησαν για να μας πουν ότι έχει χιονίσει.

     Με τον αδελφό μου τρέξαμε γρήγορα στο παράθυρο και όταν είδαμε το χιόνι, χαρήκαμε πολύ.

     Ντυθήκαμε για να πάμε στο σχολείο. Πήραμε τηλέφωνο στο σχολείο και μας είπαν ότι δεν θα κάνουμε μάθημα.

     Μετά, εγώ με τον αδελφό μου, κατεβήκαμε κάτω να παίξουμε χιονοπόλεμο. Φωνάξαμε και τον ξαδελφό μου. Στην κατηφόρα δεν ήξερα ότι γλίστραγε και έτρεξα και έφαγα μια τούμπα. Κατέβαινα και δεν μπορούσα να σταματήσω. Έπεσα σε μια κολόνα και σταμάτησα. Όμως χτύπησα και πόναγα πολύ.

     Αφού χορτάσαμε παιχνίδι με το χιόνι, ανεβήκαμε στο σπίτι για να αλλάξουμε ρούχα.

     Όλα γύρω ήταν ντυμένα στα λευκά. Η φύση ήταν πανέμορφη. Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη.

     Μακάρι νά ξαναχιονίσει στό Αίγιο!!

Κωνσταντίνος Αθανασίου

Τάξη Δ'

Το Αίγιο ντυμένο στα λευκά

Το Αίγιο χιονισμένο

όλα γύρω μας λευκά...

Οι χιονονιφάδες πέφτουν

σαν λουλούδια στα κλαδιά!

Οι άνθρωποι χαρούμενοι

στους δρόμους περπατάνε

το χιόνι βλέπουνε

και χαμογελάνε

Τα παιδάκια όλα έξω

με σκουφάκια και γαντάκια

το χιονάνθρωπο να φτιάξουν

με χαρά και ξεγνοιασιά

Παιδιά και μεγάλοι

χιονοπόλεμο παίζουνε

με κραυγές χαράς...

Χιονάνθρωποι μιλάνε

και λένε σε όλους

πόσο τους αγαπάνε!..

Χιόνι πανέμορφο!

Κατάλευκο δώρο τ'ουρανού!..

Σ' υποδεχθήκαμε στ' άσπρα

στόλισες τα βουνά μας

σ' υποδεχθήκαμε στ' άσπρα

στόλισες την καρδιά μας! 

Θανάσης Μαμίλλο

Κατερίνα Μουτάφη

Μαρία Φάκου

Τάξη Δ΄

2^ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙO  ΑΙΓΙΟΥ                                              

   ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

«Πόσο αθώο μπορεί  να φαίνεται ένα σπρώξιμο στο προαύλιο του σχολείου, μια χειρονομία ή μια βρισιά….;»

Ο Σύλλογος Διδασκόντων σας προσκαλεί, την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου και ώρα 6:30 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου, για να παρακολουθήσετε ομιλία- συζήτηση με θέμα: «Σχολικός εκφοβισμός (Bullying)».

                                                 Εισηγητές:         Παναγοπούλου Ευανθία (Εκπ/κός)

                                                    Σπυροπούλου Ζουμπουλιά (Εκπ/κός Μουσικής)

                                                                Ζορμπά Γιάννα (Κοινωνική Λειτουργός)

                                                                Κουρλέση Ελένη (Κοινωνική Λειτουργός)

                                 Η παρουσία σας θα είναι χαρά και τιμή για μας.

   Η αυλή και τα δέντρα στα λευκά !!!
   The yard and the trees in white!!!
   La cour et les arbres en blanc!!!

Περιμένοντας να χιονίσει....
waiting for the snow...
en attendant la neige...

Η ανθισμένη μυγδαλιά. Το δέντρο της αισιοδοξίας και της ελπίδας

     Το αγαπημένο μου δέντρο είναι η μυγδαλιά. Μου αρέσει ιδιαίτερα, όταν είναι ανθισμένη. Είναι πανέμορφη με τα ροζ λουλούδια και τους νόστιμους καρπούς, τα αμύγδαλα.

     Την πρωτοφύτεψα με τον μπαμπά μου, μια ηλιόλουστη μέρα, στον κήπο μας και μου είπε πως θα ήθελε να την φροντίζω εγώ. Του το υποσχέθηκα. Χάρηκα πολύ, γιατί είχα πια ένα δικό μου δέντρο που το έβλεπα μέρα με τη μέρα να μεγαλώνει όλο και περισσότερο.

     Ο καιρός περνούσε και η αμυγδαλίτσα μου είχε γίνει ολόκληρο δέντρο! Μια κρύα μέρα τού χειμώνα κοίταξα απ'το παράθυρό μου και θαμπώθηκα... Έστεκε στη μέση του κήπου ολάνθιστη, σαν μια ολόλευκη νυφούλα, στολισμένη με τα όμορφα άνθη της. Αχ, τρελή αμυγδαλιά μου, μες στο κρύο, τον χιονιά, που μου φέρνεις στην ψυχή μου την ελπίδα, την χαρά!

     Εκείνη τη στιγμή ένα κοτσυφάκι πήγε και κάθισε στα κλαδιά της και τη ρώτησε:

- Πρέπει να είσαι πολύ χαρούμενη που έχεις έναν άνθρωπο να σε φροντίζει.

- Ναι, δε μπορώ να πω, όλα τα καλά έχω, απάντησε η αμυγδαλιά, αλλά θα ήθελα να έχω ένα φίλο να μιλάμε, να κάνουμε συντροφιά ο ένας στον άλλο.

- Θα σου προτείνω μια ιδέα. Εσύ θα μου δανείσεις μερικά κλαδιά σου και εγώ θα χτίσω την φωλιά μου εδώ κοντά σου ώστε να κάνουμε παρέα ο ένας στον άλλο.

     Έτσι η αμυγδαλιά μου ζει πια ευτυχισμένη έχοντας έναν φίλο που της τραγουδά γλυκά και τη συντροφεύει στην κάθε της στιγμή.

                                                                                                        Αγγελική Παναγοπούλου 

                                                                                                                       Τάξη Δ΄