Νέον σχολικόν έτος

Ένας  ελαφρύς αέρας πεύκου
και θαλασσινής αρμύρας
με χτυπά καταπρόσωπο
Ποτέ δεν νιώθω πιο κοντά στήν πατρίδα μου
απ' όταν βλέπω
Ένα κάτασπρο εκκλησάκι στην κορυφή του βουνού,
Της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι
Ένα προαύλιο με παιδιά
που παίζουν χαρούμενα
Είναι η  πατρίδα μας
αυτά τα παιδιά
Η σκέψη μας
και της καρδιάς μας τό βήμα

                                                                                                     σ .π.