Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Εκδρομή

Ήταν ωραία η εκδρομή στα έλατα του Χελμού
Στις πηγές του Αροανίου ποταμού
Και του Λάδωνα
Πήγα στο σχολείο τού χωριού- παρατημένο τώρα
Όλα τα σχολεία στα χωριά
παρατημένα είναι,
αλλά μερικά σα να φωνάζουν, σα να χειρονομούν
Είναι η πέτρα τους που δεν τ' αφήνει.


Η πέτρα της υπομονής και της πατρίδας
Ταξίδεψα εκεί στη δεύτερη στροφή
Του ατέλειωτου τούτου δρόμου
Με τα παιδιά
Άλλα έδειχνε ο χάρτης
Και αλλού έβγαζε το ταξίδι.
Είδα πίσω στο χρόνο
Και είδα ακόμα μια φορά
Το Χρόνο που κρύβεται πίσω από το Χρόνο
Γι' αυτό υπάρχουμε παντού.
Εκεί που δεν φαινόμαστε, κυρίως
Και Χρόνος δεν υπάρχει


Έφαγα ψάρια του βουνού απ’ το ποτάμι
Τώρα, αργά το απόγευμα
Μάζεψα καρύδια από αδέσποτες καρυδιές
Μάζεψα μέλι

Έφτιαξα σε μια σπηλιά του ποταμού
δυο κατακόκκινα φιλιά

Έριξα ένα στο νερό

Απ' το βουνό
Που ήρθε
Το άλλο το 'ριξα στον ουρανό
Φθινόπωρο


σ.π.



2 σχόλια:

  1. ωραια τα μέρη που αναφέρετε. είναι έτσι ακριβώς.με μέλι & καρύδια νοστιμα. πήγατε πρόσφατα;
    miss marple

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπέροχο το ποίημα. Και το περιεχόμενο και το θέμα. Πόσα είναι τα κλειστά πια και εγκαταλελειμμένα σχολεία των ορεινών περιοχών και πόσο όμορφα είναι. Πραγματικά λες και μιλούν σε κάθε επισκέπτη.
    Όπως και ο Κωστής Παλαμάς:

    Λιτά χτίστε τα, απλόχωρα,
    μεγάλα, γερά θεμελιωμένα,
    από της χώρας, ακάθαρτης,
    πολύβοης, αρρωστιάρας, μακριά.
    Μακριά τ' ανήλιαγα σοκάκια,
    τα σκολειά χτίστε.
    Και τα πορτοπαράθυρα των τοίχων
    περίσσια ανοίχτε, να 'ρχεται ο κυρ΄ Ηλιος,
    διαφεντευτής, να χύνεται,
    να φεύγει, ονειρεμένο πίσω του
    αργοσέρνοντας το φεγγάρι.
    Γιομίζοντάς τα να τα ζωντανεύουν
    μαϊστράλια και βοριάδες και μελτέμια
    με τους κελαηδισμούς και με τους μόσκους,
    κι ο δάσκαλος, ποιητής
    και τα βιβλία να είναι σαν τα κρίνα..

    Καλή συνέχεια στη διαχείριση του ιστολογίου.
    Με εκτίμηση,
    Ευτυχία Τούλιου

    ΑπάντησηΔιαγραφή