Οι δράσεις μας

Επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο τής Πάτρας

 

     Με το σχολείο κανονίσαμε να πάμε μια επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο τής Πάτρας την Τρίτη που μας πέρασε, στις 20-11-2012.

    Μπήκαμε σε ένα μεγάλο λεωφορείο και ξεκινήσαμε.

     Όταν φτάσαμε στο Μουσείο, μας καλωσόρισε η αρχαιολόγος, η κυρία Γεωργία.

     Πρώτα πρώτα μάς έδειξε αγγεία. Ένα που μου έκανε εντύπωση ήταν ο ψευδόστομος αμφορέας. Ήταν ένα αγγείο που είχε δύο στόμια· το ένα ήταν κλειστό και το άλλο ανοιχτό. Μετά μας έδειξε διάφορα πιάτα και ποτήρια τής Μυκηναϊκής εποχής. Είδαμε και χρυσαφικά εκείνης της εποχής. Εντύπωση μου έκαναν τα ψηφιδωτά από τα σπίτια των Ρωμαίων  και πώς τα έφτιαχναν. Παίρνουν μικρά μικρά πετραδάκια και τα κολλούν με πολλή προσοχή και έτσι γίνονται τα ψηφιδωτά.

      Μετά η κυρία Γεωργία μας πήγε σε μία αίθουσα, κάναμε ασκήσεις και ζωγραφίσαμε. Στη συνέχεια πήγαμε στην αίθουσα του νεκροταφείου και μας έδειξαν σκελετούς και νεκροκεφαλές. Επίσης μας είπαν ότι μερικούς ανθρώπους τούς έκαιγαν και τη στάχτη που έμενε την έβαζαν σε ένα κουτάκι που το έλεγαν τεφροδόχο.

      Μόλις τελειώσαμε, πήγαμε στο Πάρκο τής Ειρήνης. Εκεί φάγαμε το πρωινό μας και παίξαμε διάφορα παιχνίδια.

      Εύχομαι να ξαναπάω στο Αρχαιολογικό Μουσείο, γιατί μάθαμε πολλά καινούργια πράγματα και ήταν πολύ ενδιαφέρον.

 

ΕΙΡΗΝΗ  ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΜΗΜΑ  Γ1 

      

 

 



..........      ..........      ..........      ..........      ..........      ..........

" Η εκδρομή μας στις Μυκήνες και στην Επίδαυρο"

      Φέτος το σχολείο μας οργάνωσε μια εκπαιδευτική εκδρομή στις Μυκήνες και στην Επίδαυρο.

      Ξεκινήσαμε από τα σπίτια μας έτοιμοι και ενθουσιασμένοι για να ανακαλύψουμε καινούργια πράγματα.

        Επιβιβαστήκαμε στο άνετο και ευρύχωρο λεωφορείο μας και ξεκινήσαμε το μακρύ μας ταξίδι. Στην διαδρομή μας θαυμάζαμε το καταπράσινο τοπίο με τα πεύκα και τα πολύχρωμα λουλούδια, χρυσά χωράφια, τη γαλανή θάλασσα και νέες πόλεις.

         Φτάσαμε στις Μυκήνες. Εκεί η κυρία μάς θύμισε πράγματα που είχαμε μάθει στην Γ' Δημοτικού για τον Μυκηναϊκό πολιτισμό. Αρχίσαμε να περπατάμε ώσπου φτάσαμε στην "Πύλη των Λεόντων".  Είδαμε τεράστιες πέτρες, που έφτιαχναν τα τείχη, που προστάτευαν τις "πολύχρυσες Μυκήνες".

          Στη συνέχεια, αφού μπήκαμε στην Ακρόπολη, θαυμάσαμε τα ερείπια του νεκροταφείου, της σιταποθήκης, το θρόνο τού βασιλιά και άλλες πολλές οικίες. Αμέσως μετά επισκεφθήκαμε το μουσείο των Μυκηνών.  Το μουσείο μάς έκανε φοβερή εντύπωση με τα ευρήματα που εκτίθοντο εκεί.

          Κατόπιν πήγαμε στον θολωτό τάφο τού Αγαμέμνονα. Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν το μεγάλο ύψος τού θολωτού τάφου. Θαυμάσαμε τον τρόπο που οι αρχαίοι Μυκηναίοι έχτιζαν τους τάφους τους.

         Ανεβήκαμε στο λεωφορείο· είχαμε ξεκινήσει το ταξίδι για την Επίδαυρο.

         Όταν φτάσαμε εκεί, ξεκουραστήκαμε στην σκιά ενός δέντρου και κάναμε πικ νικ στη φύση τρώγοντας τα νόστιμα κεφτεδάκια και τα τυροπιτάκια τἠς μαμάς.

          Ύστερα ανηφορίσαμε για το θέατρο της Επιδαύρου. Εκεί θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική και την μοναδική ακουστική τού χώρου.

           Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το μουσείο τής Επιδαύρου. Είδαμε πολλά αγάλματα του Ασκληπιού, που ήταν πολύ σπουδαίος γιατρός τής αρχαιότητας και είχε για σύμβολο το φίδι.

          Μετά γευτήκαμε ωραία σουβλάκια σε ταβερνάκι στο χωριό Λυγουριό. Πήραμε τον δρόμο τής επιστροφής με τελευταίο σταθμό το Κιάτο τής Κορινθίας, όπου εκεί φάγαμε παγωτά στην πλατεία κοντά στο λιμάνι.

          Σ' αυτή την εκδρομή ενθουσιαστήκαμε με αυτά που είδαμε, νιώσαμε περήφανοι που είμαστε απόγονοι αυτού του σπουδαίου πολιτισμού και χαρήκαμε που ήμασταν ελεύθεροι να παίξουμε και να γελάσουμε.

Από τους μαθητές και τις μαθήτριες της Δ΄ τάξης:

Βάγια Γιώργο, Γεωργακόπουλο Νίκο, Γκολόη Δημήτρη, Δημόπουλο Γιώργο, Καραντώνη Θάνο, Κατσίβελο Ηρακλή, Μουτάφη Κατερίνα, Μπούλη Δημήτρη, Νικολακόπουλο Ηλία, Νικολακοπούλου Αναστασία, Νικολακοπούλου Ιωάννα, Παναγοπούλου Αγγελική, Παππά Χριστίνα, Ροδοπούλου Παρασκευή, Σπανού Δήμητρα, Σπυροπούλου Θεοδώρα, Τσοπάνογλου Φώτη, Υπασπιστίδη Γιώργο, Φάκου Μαρία και Φειδάκη Σπύρο.

           

Οι Τέχνες πηγή ζωής

Ζωγραφική είναι τέχνη

λουλούδι της ζωής

Σαν ανθίζει αυτή η τέχνη

χρώματα γεμίζει η γη

Χορός είναι η τέχνη

ήλιος λαμπερός

Σαν σε σκοτεινιά βρεθεί

θα βγει φως λαμπερό

Μουσική είναι τέχνη

Σαν ένα ελεύθερο πουλί

Αγκαλιάζει την ψυχή μας

κάθε στιγμή

Το θέατρο είναι τέχνη

σαν γαλάζιος ουρανός

Και σαν ανοίξει η αυλαία

όλα θα γίνουν μαγικά!

Δ΄ τάξη Ιωάννα & Αγγελική
...............................................................

...................................................................................................................

Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ

Κουράστηκα σήμερα πολύ

με τις φωνές των παιδιών

Τα μάτια μου όμως χάρηκαν

που είδα τόσες όμορφες ζωγραφιές

Τα ποιήματα με συγκίνησαν

πολύ, θυμήθηκα τον παλιό μου

έρωτα την Μαρίνα που πηγαίναμε

μαζί στο δημοτικό σχολείο

Τα παιδιά μού έδωσαν

έμπνευση και μου έφεραν

πιο κοντά την Άνοιξη

τη χαρά και την ελπίδα

Τάξη Δ΄ Κατερίνα Μουτάφη & Έφη Ροδοπούλου

........................................................................................

..................................................................................................................................

                                                                                                                                               Αίγιο, 30/03/2012

Την παρελθούσα Τετάρτη, 28 Μαρτίου 2012, όλες οι τάξεις τού Σχολείου μας επισκέφθηκαν το Δημοτικό Στάδιο Αιγίου.

Για τους μαθητές και για τους εκπαιδευτικούς η επίσκεψη εξελίχθηκε σε μια παιδαγωγική επίσκεψη μεγάλης αξίας.

Η διοίκηση του Σταδίου έχει μεριμνήσει και για την παραμικρή λεπτομέρεια και το Στάδιο ευρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση.

Η φιλοξενία από την διοίκηση και τους υπαλλήλους και η εξυπηρέτηση ήσαν υποδειγματικές.

Τα παιδιά το μεσημέρι επέστρεψαν στο Σχολείο ευτυχισμένα!

Για τον λόγο αυτό, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί τού Σχολείου μας αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε θερμά την Διοίκηση του Δημοτικού Σταδίου Αιγίου.

......................................................

......................................................................................................

H Άνοιξη

Ήρθε πάλι η Άνοιξη

Με τα πολλά λουλούδια

Το λένε όλα τα παιδιά

Με χαρά καί  με τραγούδια

Το λένε τ' άνθη γύρω μας

Με τη μοσχοβολιά τους

Το λένε κι όλα τα πουλιά

Με τη γλυκιά λαλιά τους

Ήρθε, παιδιά, η Άνοιξη

Τα δέντρα ξανανθίζουν

Η φύση όλη άνθισε

Τα έντομα ζουζουνίζουν

Ροδοπούλου Παρασκευή

Τάξη Δ΄

.....................................................................................................................................

25 Μαρτίου

Την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τον ξεσηκωμό των Ελλήνων για να ελευθερωθούν από τους Τούρκους.

Οι Τούρκοι μας είχαν για 400 χρόνια σκλάβους. Μας πήραν το έδαφος, μας είχαν υπηρέτες και δεν μας άφηναν να μορφωθούμε.

Λίγοι γενναίοι Έλληνες πολέμησαν τους Τούρκους. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο Κολοκοτρώνης, ο Κανάρης, η Μπουμπουλίνα, ο Μπότσαρης, και άλλοι. Ο Ρήγας Φεραίος έδωσε θάρρος σε εμάς τους Έλληνες και μας δίδαξε την ιστορία του λαού μας.

Με τις γιορτές, τα ποιήματα, την παρέλαση, δείχνουμε ευγνωμοσύνη για τους Έλληνες που πολέμησαν για την ελευθερία μας.

Θαυμάζουμε τους ήρωες του 1821, που σκοτώθηκαν για να μας φέρουν την ελευθεριά. Η κάθε χώρα πρέπει να έχει την ελευθεριά της. Καμιά χώρα δεν πρέπει να παίρνει την ελευθερία μιας άλλης χώρας._

Δημόπουλος Άγγελος, Γ1

....................................................................................................................................

....................................................................................................................................

Ευέλικτη ζώνη

Γράφω το αιγιώτικο παραμύθι «Οι τρεις αδελφές» με δικά μου λόγια.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρεις αδελφές που ήλθαν οι μοίρες να τις μοιράνουν. Όταν έφτασε η σειρά της μικρότερης,  η μοίρα της έλεγε ότι θα πάρει για άντρα ένα όμορφο βασιλόπουλo .

Η μεγαλύτερη από της τρεις αδελφές άκουσε να το λέει η μοίρα της μικρότερης αδελφής. Η μεγαλύτερη αδελφή θύμωσε πολύ ξύπνησε τη μεσαία και της τα είπε όλα.

Μια μέρα που οι τρεις αδελφές πήγαν να μαζέψουν ξύλα, η μεγάλη αδελφή έσπρωξε τη μικρότερη αδελφή στο γκρεμό. Μόλις έπεσε η μικρότερη στα βράχια άρχισε τα κλάματα. Τότε εμφανίστηκε μια νεράιδα και την πήγε στο σπίτι της.

Την Κυριακή όμως η νεράιδα πήγε στην εκκλησία.

Οι δύο αδελφές νόμιζαν ότι είχε πεθάνει η μικρότερη αδελφή και έτσι ρώτησαν τον ήλιο ποια είναι η ομορφότερη.

Ο ήλιος τους απάντησε ότι η μικρότερη   είναι η ομορφότερη.

Οι δύο αδελφές έφυγαν θυμωμένες. Η μεγάλη αδελφή  πήδηξε στα βράχια, πήγε στο σπίτι της νεράιδας και συνάντησε τη  μικρότερη αδελφή . Έκανε η μεγαλύτερη ότι της χάιδευε τα μαλλιά και τότε της  κάρφωσε μια δηλητηριασμένη βελόνα στο κεφάλι της.

Μόλις η νεράιδα γύρισε στο σπίτι είδε την κοπέλα λιπόθυμη. Έψαξε να βρει από τι είχε λιποθυμήσει και βρήκε μια βελόνα. Μόλις την έβγαλε, η μικρότερη αδελφή πετάχτηκε ζωντανή.

Όμως μια Κυριακή η νεράιδα πήγε πάλι στην εκκλησία.

Οι δύο αδελφές πήγαν στον ήλιο να τον ρωτήσουν ποια είναι η ομορφότερη . Εκείνος  τους απάντησε πάλι ότι είναι η μικρότερη. Η μεσαία θύμωσε και πήγε στο σπίτι της νεράιδας. Η μικρή δεν της άνοιξε. Τότε σκαρφάλωσε στα κεραμίδια και της πέταξε ένα δηλητηριασμένο σταφύλι. Εκείνη το έφαγε και λιποθύμησε.

Η νεράιδα γύρισε στο σπίτι  και την είδε πάλι στο πάτωμα. Τότε την την νόμισε νεκρή,την έβαλε σε ένα κασόνι και την πέταξε στη θάλασσα.

 Μετά από μερικές μέρες έφτασε σε ένα βασίλειο. Το βασιλόπουλο είδε το κασόνι και διέταξε να του το φέρουν.Το έβαλαν στο μαγειρείο. Κάθε βράδυ η κοπέλα  έβγαινε από το κασόνι και έκλεβε φαγητά. Το βασιλόπουλο παραφύλαξε και την είδε. Του άρεσε πολύ και την κράτησε για γυναίκα του.

Μια μέρα το βασιλόπουλο αναγκάστηκε να πάει στον πόλεμο.

 Η βασίλισσα ήταν έγκυος. Συνάντησε μια γριά (που ήταν η αδελφή της) που την παρακάλεσε να την βάλει στο παλάτι. Εκείνη την έβαλε μέσα.

 Όταν η γριά της χτένιζε τα μαλλιά της κάρφωσε μία μαγεμένη καρφίτσα. Τότε έπεσε  αναίσθητη  η βασίλισσα στο έδαφος. Μεταμορφώθηκε σε ένα πουλί. Η μεγάλη της αδελφή πήρε τη θέση της.

Μόλις ο βασιλιάς γύρισε από τον πόλεμο είδε την γυναίκα του   διαφορετική.

Οι μέρες περνούσαν και ο βασιλιάς έπαιζε συνέχεια με το πουλί.

Η μεσαία αδελφή είπε στους φρουρούς να το σφάξουν χωρίς  να χυθεί το αίμα του. Όμως οι φρουροί δεν πρόσεξαν και χύθηκε λίγο αίμα.

 Τότε φύτρωσε ένα όμορφο κυπαρίσσι. Η μεσαία αδελφή διέταξε να το κόψουν. Οι φρουροί υπάκουσαν και το έκοψαν.

Ένα από τα ξύλα ήταν η πριγκίπισσα που το πήρε μια γριά. Η γριά πήγαινε για ψώνια και η κοπέλα έκανε πίσω όλες  τις δουλειές.

 O βασιλιάς που περνούσε ένα μεσημέρι είδε την πραγματική γυναίκα του και την πήρε μαζί του.

 Έδωσε εντολή να δέσουν την κακιά αδελφή σε δύο άλογα και να τη σκίσουν στη μέση.

 Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Τάξη: Γ2

 ΠΛΑΤΥΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ

ΞΕΝΟΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Ζωγραφιές : ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ     

---------------------------------------------------------------------

"Λουκία εναντίον μάχη Συνάχι"

     Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε σ'ένα κάστρο που είχε φτιαχτεί από πάγο, η Μάχη Συνάχι.

      Η Μάχη Συνάχι είχε ένα μαγικό ραβδί που έκανε όσους ακουμπούσε να φταρνίζονται. Μια μέρα ήρθε ένα κοριτσάκι στην πόλη, που την έλεγαν Λουκία.

      Σ'εκείνη την πόλη η Μάχη Συνάχι είχε ακουμπήσει όλους τους κατοίκους με το ραβδί της και φτερνίζονταν.

       Κάποια άλλη μέρα, η Λουκία συνάντησε ένα αγοράκι, που τη ρώτησε: "Εσύ γιατί δεν φτερνίζεσαι;" και η Λουκία απάντησε:"Γιατί να φτερνίζομαι;" και το αγόρι απόρησε: "Δεν σε άγγιξε με το ραβδί της η Μάχη Συνάχι;". Η Λουκία ρώτησε: "Ποια είναι η Μάχη Συνάχι;" και το αγόρι απάντησε: "Είναι η μάγισσα που κάνει τους ανθρώπους να φτερνίζονται ακουμπώντας τους με το μαγικό της ραβδί. ". Και η Λουκία μονολόγησε: "Θα εκδικηθώ τη Μάχη Συνάχι." Και μετά ρώτησε: "Πού είναι το κάστρο της Μάχης Συνάχι;" και το αγόρι απάντησε: " το κάστρο της είναι στο απέναντι βουνό."

        Εκείνο το βράδυ η Λουκία μπήκε κρυφά στο κάστρο τής Μάχης Συνάχι και αμέσως έψαξε να βρει το ραβδί. Αφού το βρήκε, έψαξε να βρει πού κοιμόταν η Μάχη Συνάχι. Όταν βρήκε το υπνοδωμάτιό της, μπήκε αθόρυβα μέσα, την ακούμπησε με το μαγικό ραβδί και αμέσως αυτή άρχισε να φτερνίζεται.

         Η Λουκία τής είπε ότι για να γίνει καλά θα έπρεπε να γιατρέψει όλους τους ανθρώπους που ακούμπησε με το ραβδί και μετά να σπάσει το ραβδί και να το κάψει.

         Και από τότε οι άνορωποι και η Μάχη Συνάχι θεραπεύτηκαν και οι άνθρωποι τη δέχθηκαν κοντά τους και τη συγχώρησαν. και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Από τους μαθητές τής Δ΄ τάξης: Γιώργο Βάγια, Ιωάννα Νικολακοπούλου, Υρώ Γιοαννοπούλου, Νικόλα Γεωργακόπουλο και Φώτη Τσοπάνογλου 

Η Δόνα Τερηδόνα παίρνει εκδίκηση

    Ζούσε κάποτε στην Ισπεπονία  μια πεντάμορφη αλλά κακιά κυρά, που την έλεγαν Δόνα Τερηδόνα. Η Δόνα Τερηδόνα έπαιρνε το παιδάκι της από το σχολείο και το πήγαινε στο ζαχαρόσπιτο.

    Τον ίδιο καιρό σε ένα μακρινό δάσος τής Ισπεπονίας ζούσαν δυο παιδάκια, ο Ηρακλής και η Τζούλια.

     Τα αδέλφια τής Δόνας Τερηδόνας, η Μπανανοτουρτίτσα και ο αδελφός της ο Πάστας ήταν πιο κακοί από τη Δόνα Τερηδόνα. Είχαν βάλει στόχο τον Ηρακλή και την Τζούλια.

     Ένα πρωί που ο Ηρακλής και η Τζούλια πήγαιναν προς το σχολείο, πετάχτηκαν μπροστά τους δυο μαϊμούδες με μεγάλα αυτιά. Τα παιδάκια τρόμαξαν και γι' αυτό έκλεισαν τα μάτια τους. Οι μαϊμούδες έπιασαν τα παιδάκια και χωρίς να χάσουν καιρό τα οδήγησαν στο ζαχαρόσπιτο με όλων των ειδών τα γλυκά. Τα τάισαν μέχρι σκασμού. Βλέπετε τα παιδιά δεν μπόρεσαν ν' αντισταθούν στον πειρασμό των γλυκών.

     Μετά από μια ολόκληρη μέρα γλυκοφαγοπότι είχαν σαπίσει τα δόντια των παιδιών. Δεν μπορούσαν να φάνε άλλα γλυκά. Την άλλη μέρα οι μαϊμούδες επέστρεψαν για να πάρουν τα παιδιά, τα οποία τα πήγαν στο κάστρο και τα παρέδωσαν στη Δόνο Τερηδόνα. Αυτή τα κράτησε για μια μέρα ακόμη, για να σιγουρευτεί ότι τα δόντια των παιδιών είχαν χαλάσει εντελώς. Το τέλος για τα παιδιά ήταν άσχημο.

     Τώρα καταλαβαίνετε ότι όταν τρώτε γλυκά, πάντα να πλένετε τα δόντια σας.

Τα παιδιά τής Δ΄ τάξης: Παρασκευή Ροδοπούλου, Σπύρος Φειδάκης, Κατερίνα Μουτάφη, Θεοδώρα Σπυροπούλου,  Ελβίσα Αμπεντινάι, Γιώργος Υπασπιστίδης

Γαρυφαλλιά Αντωνοπούλου, ΣΤ1

Τμήμα Α2

Ομάδα  εργασίας  τάξης Δ:

Ηρακλής Κ., Θανάσης Κ., Μαρία Φ., Αγγελική Π., Κωνσταντίνος Α., Δήμητρα Σ.

 Πώς πέρασα την Τσικνοπέμπτη

    Την Τσικνοπέμπτη περάσαμε καταπληκτικά! Υπάρχει ένα ελληνικό έθιμο να τσικνίζουμε, δηλαδή ψήνουμε κρέας και διασκεδάζουμε. Έτσι καταλαβαίνουμε τις Απόκριες.

     Χθες λοιπόν, για να τσικνίσουμε αυτή τη μέρα, στο σχολείο ψήσαμε σουβλάκια. Υπέροχες μυρωδιές μάς άνοιξαν την όρεξη, ενώ το γέλιο και η χαρά των παιδιών ήταν απερίγραπτη.

      Το βράδυ στο σπίτι μας διασκεδάσαμε, τσικνίσαμε και χαρήκαμε με την οικογένειά μας και τους φίλους μας αυτή την μέρα. Εμείς τα παιδιά είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενα, γιατί φάγαμε, γελάσαμε και παίξαμε.

      Στις γιορτές περνάμε  ευχάριστα. Ιδιαίτερα οι Απόκριες είναι μια χαρούμενη γιορτή, γιατί ντυνόμαστε μασκαράδες και διασκεδάζουμε!

Ειρήνη Παναγακοπούλου

Τμήμα Γ2  

 

Κρύα Νύχτα από το Α1

 

Οι μαθητές τού Γ1 υλοποιούν ένα πρόγραμμα με τίτλο "Διατροφή και υγεία". Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, οι μαθητές πήραν συνεντεύξεις από τους παππούδες και τις γιαγιάδες για να πληροφορηθούν τι έτρωγαν ως παιδιά για πρωινό.

Επίσης πήραν συνέντευξη από τόν Διευθυντή τού Σχολείου κ. Παρίση.

Συνέντευξη από τη γιαγιά

Ερώτηση: Πείτε μας, γιαγιά, το όνομά σας και την ηλικία σας.
Απάντηση: Είμαι η Ειρήνη Σιόντη και είμαι 69 ετών.

Ερώτηση: Τρώγατε πρωινό κάθε μέρα, όταν ήσασταν παιδί;
Απάντηση: Όταν ήμουν παιδί έτρωγα πρωινό.

Ερώτηση: Τι τρώγατε συνήθως το πρωί;
Απάντηση: Κάθε πρωί έτρωγα τραχανά ή γάλα με ψωμί.

Ερώτηση: Ποιος ετοίμαζε το πρωινό σας;
Απάντηση: Το πρωινό μου το ετοίμαζε η μαμά μου.

Ερώτηση: Τι παίρνατε μαζί σας στο σχολείο για δεκατιανό;
Απάντηση: Εγώ στο σχολείο δεν έπαιρνα τίποτα. Επίσης το σχολείο διαρκούσε τότε από το πρωί μέχρι το απόγευμα.

Ερώτηση: Αγοράζατε αναψυκτικά, κρουασάν για το διάλειμμα;
Απάντηση: Όχι, γιατί τότε δεν υπήρχαν.

Ερώτηση: Κλείνοντας θέλω να σας ευχαριστήσω για τη συνέντευξη που μου δώσατε. Θέλετε να πείτε κάτι για τα σημερινά παιδιά;
Απάντηση: Ναι. Τα σημερινά παιδιά πηγαίνουν σχολείο και έχουν βιβλία, τετράδια και τσάντα, ενώ εμείς παλιά δεν είχαμε τσάντα και τα τετράδιά μας τα κρατούσαμε στη μασχάλη μας. Αλλά ούτε βιβλία είχαμε. Μόνο ο κύριος και από αυτά μάς διάβαζε. Επίσης θέλω να πω ότι τα σημερινά παιδιά έχουν περισσότερες ευκαιρίες για να κάνουν πράγματα, ενώ εμείς είχαμε λιγότερες. Επίσης έχετε και περισσότερα αγαθά από εμάς, όταν ήμασταν μικροί.

Γιάννης Βάγιας
Τμήμα Γ1, Πρόγραμμα  "Διατροφή και υγεία"

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Άκης Δεληγεωργόπουλος, Τμήμα Γ1

Ερώτηση:  Μου λέτε σας παρακαλώ το όνομα και την ηλικία σας;
Απάντηση: Το όνομά μου είναι Διονύσης Νικολοβιένης και είμαι 75 χρονών.

Ερώτηση: Τρώγατε πρωινό κάθε μέρα, όταν ήσασταν παιδί;
Απάντηση: Όχι, γιατί ήταν κατοχή και δεν υπήρχε  φαγητό.

Ερώτηση:  Τι τρώγατε συνήθως το πρωί;
Απάντηση: Όταν είχαμε, έτρωγα ψωμί κι ελιές.

Ερώτηση: Ποιος ετοίμαζε το πρωινό σας;
Απάντηση: Μόνος μου, γιατί όλοι έφευγαν πρωί για να δουλέψουν.

Ερώτηση: Τι παίρνατε μαζί σας στο σχολείο για δεκατιανό (κολατσιό); 
Απάντηση: Καμιά φορά έβαζα στην τσέπη μου μια φέτα ψωμί.

Ερώτηση:  Αγοράζατε κρουασάν, αναψυκτικά για το διάλειμμα;
Απάντηση: Δεν υπήρχαν τέτοια πράγματα τότε. Μετά τον πόλεμο αγοράζαμε κανένα λουκούμι.

Ερώτηση: Κλείνοντας θέλω να σας ευχαριστήσω για τη συνέντευξη που μου δώσατε. Θέλετε να πείτε κάτι για τα σημερινά παιδιά;
Απάντηση: Τα σημερινά παιδιά είναι πολύ τυχερά, γιατί ζουν ειρηνικά και δεν γνωρίζουν τον  πόλεμο. Εύχομαι να μην τον ζήσουν ποτέ! Και πρέπει να ξέρουν ότι δεν έχουν όλα τα παιδιά πάντα και παντού φαγητό. Γι' αυτό δεν πρέπει να γκρινιάζουν, όταν το φαγητό δεν τους πολυαρέσει, αλλά να ευχαριστούν τον Θεό που το έχουν.

Συνέντευξη με τον Διευθυντή τού Σχολείου

Ερώτηση:  Μου λέτε σας παρακαλώ το όνομα και την ηλικία σας;
Απάντηση: Ονομάζομαι Σπύρος Παρίσης και είμαι 53 ετών.

Ερώτηση: Τρώγατε κάθε μέρα πρωινό, όταν ήσασταν παιδί;
Απάντηση: Ναί, έτρωγα καθημερινά πρωινό.

Ερώτηση: Τι τρώγατε συνήθως το πρωί;
Απάντηση: Έτρωγα ψωμί με γάλα.

Ερώτηση: Ποιος ετοίμαζε το πρωινό;
Απάντηση: Η μητέρα μου μού ετοίμαζε το πρωινό.

Ερώτηση: Τι παίρνατε μαζί σας στο σχολείο για δεκατιανό; 
Απάντηση: Πήγαινα στον μπακάλη και αγόραζα ψωμί με τυρί και πλήρωνα 2 δραχμές.

Ερώτηση: Αγοράζαρε κρουασάν, αναψυκτικά για το διάλειμμα; 
Απάντηση: Όχι, δεν αγόραζα.

Ερώτηση: Θέλετε να πείτε κάτι για τα σημερινά παιδιά;
Απάντηση: Σχετικά με το θέμα που υλοποιείτε, την Υγιεινή διατροφή, έχω να πω ότι τα σημερινά παιδιά πρέπει να προσέχουν τη διατροφή τους. Να προσέχουν τι τρώνε, να διαβάζουν  για τα συστατικά πάνω στις συσκευασίες και να μην τρώνε ανθυγιεινά φαγητά.

Μαρία Ηλιοπούλου

Τμήμα Γ1, Πρόγραμμα  "Διατροφή και υγεία"

Η ανθισμένη μυγδαλιά. Το δέντρο της αισιοδοξίας και της ελπίδας

      Το αγαπημένο μου δέντρο είναι η μυγδαλιά. Μου αρέσει ιδιαίτερα, όταν είναι ανθισμένη. Είναι πανέμορφη με τα ροζ λουλούδια και τους νόστιμους καρπούς, τα αμύγδαλα.

      Την πρωτοφύτεψα με τον μπαμπά μου, μια ηλιόλουστη μέρα, στον κήπο μας και μου είπε πως θα ήθελε να την φροντίζω εγώ. Του το υποσχέθηκα. Χάρηκα πολύ, γιατί είχα πια ένα δικό μου δέντρο που το έβλεπα μέρα με τη μέρα να μεγαλώνει όλο και περισσότερο.

     Ο καιρός περνούσε και η αμυγδαλίτσα μου είχε γίνει ολόκληρο δέντρο! Μια κρύα μέρα τού χειμώνα κοίταξα απ'το παράθυρό μου και θαμπώθηκα... Έστεκε στη μέση του κήπου ολάνθιστη, σαν μια ολόλευκη νυφούλα, στολισμένη με τα όμορφα άνθη της. Αχ, τρελή αμυγδαλιά μου, μες στο κρύο, τον χιονιά, που μου φέρνεις στην ψυχή μου την ελπίδα, την χαρά!

      Εκείνη τη στιγμή ένα κοτσυφάκι πήγε και κάθισε στα κλαδιά της και τη ρώτησε:

- Πρέπει να είσαι πολύ χαρούμενη που έχεις έναν άνθρωπο να σε φροντίζει.

- Ναι, δε μπορώ να πω, όλα τα καλά έχω, απάντησε η αμυγδαλιά, αλλά θα ήθελα να έχω ένα φίλο να μιλάμε, να κάνουμε συντροφιά ο ένας στον άλλο.

- Θα σου προτείνω μια ιδέα. Εσύ θα μου δανείσεις μερικά κλαδιά σου και εγώ θα χτίσω την φωλιά μου εδώ κοντά σου ώστε να κάνουμε παρέα ο ένας στον άλλο.

      Έτσι η αμυγδαλιά μου ζει πια ευτυχισμένη έχοντας έναν φίλο που της τραγουδά γλυκά και τη συντροφεύει στην κάθε της στιγμή.

Αγγελική Παναγοπούλου

Τάξη Δ΄

 

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

      Τα Χριστούγεννα τα γιορτάζουμε μέσα στον παγωμένο χειμώνα. Είναι μια ζεστή γιορτή αγάπης και χαράς. Γιορτάζουμε τη γέννηση του Χριστού, που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, σε ένα σταύλο.

    Οι μαμάδες καθαρίζουν τα σπίτια. Στολίζουμε το δέντρο, φτιάχνουμε μελομακάρονα, κουραμπιέδες και χριστόψωμα για να γλυκαθεί το στόμα μας.

  Στο σχολείο μάς έδωσε η κυρία στολίδια και ξύλα για να φτιάξουμε ημερολόγια. Φτιάξαμε χριστουγεννιάτικες κάρτες κι ένα υπέροχο χάρτινο δέντρο με ζωγραφιστές μπάλες. Κρεμάσαμε τη μπουγάδα τού Αϊ - Βασίλη και μπάλες χιονιού στα παράθυρα.

   Οι άνθρωποι τα Χριστούγεννα έχουν μερικές συνήθειες, όπως: να στολίζουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο ή το καραβάκι. Τα παιδιά να λένε τα κάλαντα και να ανταλλάζουν δώρα. Την Πρωτοχρονιά κόβουμε την βασιλόπιτα. Επίσης κάνουμε γιορτές στο σχολείο και στο σπίτι.  

     Το μήνυμα της γιορτής ήλθε από ένα φτωχικό σπήλαιο της Βηθλεέμ  και είναι η Αγάπη, η Ειρήνη και η Δικαιοσύνη.

 

                                                                      Χρόνια Πολλά!

 

Αντονέτα Λέκαϊ,  Γ1

 

 

Ανεβασμένοι στις νότες

πετάμε στον αέρα

 

 

 

                               της Τετάρτης τάξης οι ευχές!

 

 

 

Οι τάξεις Ε' και ΣΤ΄ (τέσσερα τμήματα) επισκέφθηκαν σήμερα Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011,  οινοποιείο στην περιοχή τού Κούμαρι - το ίδιο που είχαν επισκεφθεί πριν από δύο εβδομάδες οι τάξεις Γ΄ και Δ΄. Τα παιδιά έμαθαν πώς γίνεται το κρασί, τό ξίδι, το πετιμέζι(!) και γεύθηκαν ψωμί με λάδι, τους θησαυρούς της γης μας!  Έπαιξαν στο παλιό σχολείο του χωριού και χάρηκαν την ομορφιά της φύσης. Την ομορφιά της πατρίδας μας!

 

Σάββατο,10 Δεκεμβρίου 2011: Εικαστικές παρεμβάσεις στο προαύλιο του σχολείου

 

ΤΟ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟ ΘΕΩΡΗΜΑ

 

Η Δήμητρα με άψογο τρόπο αποδεικνύει το Πυθαγόρειο θεώρημα: Το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο καθέτων πλευρών.

 

 

            Το τραπέζιον έχει βάση μικρή, βάση μεγάλη. Έχει και ύψος. Η λύση θα βρεθεί

Πω πω, εμβαδά!

 

 

 

     Η κοκκινοσκουφίτσα θα προλάβει! Θα μπει στο σπίτι!

                                           Ο Μιχάλης φτιάχνει σχέδια στόν κήπο, στην αυλή

                                                           στ' αστέρια και στη θάλασσα

 

                                                                      Σ'  ακολουθώ

όπου κι αν πάω, βλέπω τα ίχνη σου

Θά φτιάξω νέους δρόμους  να περπατήσουμε μαζί...

Ο Γυμναστής μας είναι γυμνασμένος · ιδού η απόδειξη

Η λαμπρίτσα ψάχνει χρώματα,  να φτιάξει άνοιξη

 

 

Η εύρεση του εμβαδού είναι μια υπόθεση κάπως δύσκολη

Η Υποδιευθύντριά μας φτιάχνει τα χρώματα.

        Όταν σμίγουν τα κεφάλια, σμίγουν κι οι ψυχές ·  τότε κάτι όμορφο γίνεται...

Λίγο πριν το Πυθαγόρειο θεώρημα

αποδειχθεί

Μιά μέρα στο Κούμαρι

Την Τέταρτη 30 Νοεμβρίου, στην γιορτή του Αγίου Ανδρέα, οι τάξεις Γ ΄(τμήματα Γ1 & Γ2) και Δ΄ του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αιγίου, πήγαμε εκπαιδευτική επίσκεψη στο κτήμα του κ. Αγγελακόπουλου στο Κούμαρι. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη κι εμείς χαρούμενοι.

Ανεβαίνοντας προς το Κούμαρι είδαμε καταπράσινους ελαιώνες, κιτρινοκόκκινα αμπέλια, σπίτια που από τις καμινάδες των τζακιών έβγαινε καπνός και λιγοστούς αλλά ευγενικούς ανθρώπους.

Φτάνοντας στο κτήμα μάς υποδέχτηκε ο ιδιοκτήτης και η αδελφή του. Εκεί είδαμε την αποθήκη με τα βαρέλια που είχαν μέσα το μπαλσάμικο ξίδι. Το ξίδι αυτό έχει βραβευθεί από το περιοδικό " Γκουρμέ ". Μας έδειξε επίσης τα μεγάλα καζάνια που βράζει το πετιμέζι, το οποίο βγαίνει από το μούστο. Τέλος είδαμε πώς συσκευάζουν το λάδι. Το μπουκάλι του λαδιού είχε επάνω το όνομά του "eleofillo" .

Μυρίσαμε τον καθαρό αέρα του βουνού και του χωριού. Οι μυρωδιές από το ξίδι, το πετιμέζι και το λάδι ήταν μεθυστικές.

Αγγίξαμε τα δρύινα βαρέλια, το χώμα της εύφορης γης, τους κορμούς των δέντρων.

Ακούσαμε το ξίδι που έβραζε στα ξύλινα βαρέλια, το θόρυβο των μηχανημάτων του εργαστηρίου και τις χαρούμενες φωνές μας.

Γευτήκαμε καταπληκτικές, νόστιμες και απλές λιχουδιές, ψωμί με λάδι και ρίγανη, ψωμί με λάδι και ζάχαρη, ψωμί με πετιμέζι.

Μέσα στη φύση νιώσαμε σαν τα ελεύθερα πουλιά. Μάθαμε ότι οι άνθρωποι που έχουν γνώση και αγαπούν τη γη δημιουργούν νόστιμα, υγιεινά και βραβευμένα προϊόντα.

Στο παλιό σχολείο του χωριού παίξαμε και ευχαριστηθήκαμε πολύ, γιατί το παιχνίδι για μας είναι τα πάντα.

Έγραψαν οι μαθητές και μαθήτριες του Γ1 την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

 

 

 

 

• Τήν Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011 η Β΄ τάξη  με τις δασκάλες και τη συνοδεία τροχονόμου, ακολούθησαν την ίδια διαδρομή, που μια μέρα νωρίτερα έκαμε η Α΄ τάξη και επισκέφθηκε το  Κλειστό Γυμναστήριο Αιγίου.

• Την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011,  οι τάξεις Γ'  & Δ΄ επεσκέφθησαν οινοποιείο στην περιοχή τού Κούμαρι. Τα παιδιά έμαθαν πώς γίνεται το κρασί, τό ξίδι, το πετιμέζι (!) και γεύθηκαν ψωμί με λάδι, το χρυσάφι της γης μας!
• Την ίδια ημέρα οι μαθητές της Α' τάξης με τις δασκάλες των και συνοδεία τροχονόμου, ο οποίος ενθουσίασε τα παιδιά με την ευγένεια και το χιούμορ του, περπάτησαν στους δρόμους της γειτονιάς του Σχολείου μας και επεσκέφθησαν το Κλειστό Γυμναστήριο Αιγίου.

• Την Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011 οι τάξεις Ε' καί ΣΤ΄ τη συνοδεία των δασκάλων των επεσκέφθησαν το Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών.
• Ακολούθως τα παιδιά με τους δασκάλους των επεσκέφθησαν και προσκύνησαν στόν Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Πατρών.

             

     Χθες λοιπόν, για να τσικνίσουμε αυτή τη μέρα, στο σχολείο ψήσαμε σουβλάκια. Υπέροχες μυρωδιές μάς άνοιξαν την όρεξη, ενώ το γέλιο και η χαρά των παιδιών ήταν απερίγραπτη.

      Το βράδυ στο σπίτι μας διασκεδάσαμε, τσικνίσαμε και χαρήκαμε με την οικογένειά μας και τους φίλους μας αυτή την μέρα. Εμείς τα παιδιά είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενα, γιατί φάγαμε, γελάσαμε και παίξαμε.

      Στις γιορτές περνάμε  ευχάριστα. Ιδιαίτερα οι Απόκριες είναι μια χαρούμενη γιορτή, γιατί ντυνόμαστε μασκαράδες και διασκεδάζουμε!

Ειρήνη Παναγακοπούλου

Τμήμα Γ2  

Το πρώτο χιόνι

     Ήρθε ο τσουχτερός  και κρύος χειμώνας και μαζί του έφερε τις βροχές, τις καταιγίδες και τους ισχυρούς ανέμους. Ο ουρανός αμέσως έγινε γκρίζος όπως και τα σύννεφα. Ο ουρανός και οι άνθρωποι περιμένουν με λαχτάρα το κάτασπρο στολίδι. Το χιόνι!

     Το πρώτο χιόνι έπεσε στο Αίγιο την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου. Όταν το πρωί ξύπνησα, είδα ένα υπέροχο θέαμα. Ένα κάτασπρο τοπίο βρισκόταν μπροστά στα μάτια μου! Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ που άρχισα να χοροπηδώ πάνω στο κρεβάτι μου.

     Αμέτρητες νιφάδες σκέπασαν την πόλη του Αιγίου που στριφογυρνούσαν με πολλή χαρά. Μάλιστα έπεφταν απαλά-απαλά στη γη, στα δέντρα, στις στέγες στις αυλές και στο μπαλκόνι μου. 

     Όλα τα δέντρα, οι στέγες και οι αυλές ήταν άσπρες. Οι στέγες φορούσαν ένα άσπρο σκουφάκι και ένα λευκό χαλί σκέπασε όλους τους κήπους. Ήταν μια παραμυθένια ζωγραφιά με τίτλο: "Τα καινούρια λευκά ρούχα" .

     Οι δρόμοι ήταν έρημοι και οι άνθρωποι έμειναν στα σπίτια τους. Εμείς τα παιδιά ήμασταν ντυμένα με παλτά, σκουφιά και γάντια, για να βγούμε να παίξουμε στο χιόνι. Τα σχολεία ήταν κλειστά.

    Τα παιδιά έπαιζαν χιονοπόλεμο. Πολλά παιδιά έφτιαχναν χιονόμπαλες και τις πετούσαν στα μαλλιά μας, στα ρούχα μας. Ήταν μεγάλο πανηγύρι!

     Εγώ έφτιαξα έναν υπέροχο χιονάνθρωπο. Του έβαλα για μύτη ένα μολύβι, επειδή δεν είχα καρότο. Για χέρια έβαλα κλαδιά, για καπέλο, κασκόλ και για μάτια έβαλα κουμπιά. Πιαστήκαμε χέρι χέρι με τους γονείς μου και χορέψαμε γύρω από τον χιονάνθρωπο.

     Ο ερχομός του χιονιού μού χάρισε πολλή χαρά και διασκέδαση. Επίσης έφερε και καινούρια άσπρα ρούχα στην πανέμορφη φύση!

Έλενα Μανωλίδη, Γ1