Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης ( 1851 - 1911 )

                                          Πηγή: http://img.protothema.gr/6E2BDCCF46A65AA456089F5CAA91D8B4.jpg

...Ἡ σελήνη ὁλονέν ὑψοῦτο είς τό στερέωμα, ἀμαυροῦσα καί τά τελευταῖα ἀστεράκια, τά ὁποῖα ἀφανῆ ἔλαμπον δειλῶς εἰς τάς γωνίας τοῦ οὐρανοῦ. Ἡ θάλασσα ἐφρικία ἠρέμα ἀπό τήν λεπτήν αὔραν τήν ἐξακολουθοῦσαν νά πνέῃ ὡς λείψανον τοῦ ἀνέμου, ὅστις τήν εἶχεν αύλακώσει ἀπό πρωίας...
Μυστηριῶδες θέλγητρον ἀπέπνεεν ὅλη ἡ σεληνοφεγγής νύξ. ...

Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης,  " Ἡ  νοσταλγός " 

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Το δώρο των παιδιών

Τα παιδιά της τρίτης τάξης ( Γ1 ) έκαναν στον Διευθυντή του Σχολείου ένα δώρο. Ένα δώρο ακριβό και πολύτιμο.

Καί είναι ν' απορεί κανείς
πώς βρίσκουν τά παιδιά
μονομιάς
τ' ακριβά
και πολύτιμα...

Το δώρο των παιδιών ήταν αυτό:


ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΣΑΛΠΙΓΓΑ

Αν μπορούσες να ακουστείς
θα σου έδινα την ψυχή μου
να την πας ως την άκρη του κόσμου.
Να την κάνεις περιπατητικό αστέρι ή ξύλα
αναμμένα για τα Χριστούγεννα – στο τζάκι του νέγρου
ή του Έλληνα χωρικού. Να την κάνεις ανθισμένη μηλιά
στα παράθυρα των φυλακισμένων. Εγώ
μπορεί να μην υπάρχω ως αύριο.
Αν μπορούσες να ακουστείς
θα σου έδινα την ψυχή μου
να την κάνεις τις νύχτες
ορατές νότες, έγχρωμες,
στον αέρα του κόσμου.

Να την κάνεις αγάπη.

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Κωστῆς Παλαμᾶς ( 1859 - 1943 )


Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι

Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι
στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπή.
Ξέρω μιὰ πράσινη ραχούλα...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.


Ξέρω στὴ χώρα τὴ μεγάλη
τὸν πλούσιο δρόμο τὸν πλατύ,
μὲ τὰ παλάτια καὶ τοὺς κήπους...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.


Ξέρω τὸ πρόσχαρο ἀκρογιάλι,
ὅλο τὸ κῦμα τὸ φιλεῖ,
κρινόσπαρτη εἶναι ἡ ἀμμουδιά του...
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.


Ἀτέλειωτη τραβάει μιὰ στράτα,
σκίζει μιὰ χέρσα ἁπλοχωριά,
σκληρὰ τὴ δέρνει τὸ ἀγριοκαίρι
κι ὁ λίβας τὴ χτυπᾶ.


Μιὰ στράτα χιλιοπατημένη,
τὸν καβαλλάρη νηστικό,
τὸν πεζοδρόμο διψασμένο
θάφτει στὸν κουρνιαχτό.


Ἐκεῖ τὸ σπίτι μου θὰ χτίσω
μὲ μιὰ βρυσούλα στὴν αὐλή,
πάντα ἡ γωνιά του θὰ καπνίζει
κι ἡ θύρα του θἆναι ἀνοιχτή.


ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
 

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Μια μέρα στο Κούμαρι

                Την Τέταρτη 30 Νοεμβρίου, στην γιορτή του Αγίου Ανδρέα, οι τάξεις Γ (τμήματα Γ1 & Γ2) και  Δ του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αιγίου, πήγαμε εκπαιδευτική επίσκεψη στο κτήμα του κ. Αγγελακόπουλου στο Κούμαρι. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη κι εμείς χαρούμενοι.
              Ανεβαίνοντας προς το Κούμαρι είδαμε καταπράσινους ελαιώνες, κιτρινοκόκκινα αμπέλια, σπίτια που από τις καμινάδες των τζακιών έβγαινε καπνός και λιγοστούς αλλά ευγενικούς ανθρώπους.
              Φτάνοντας στο κτήμα μάς υποδέχτηκε ο ιδιοκτήτης και η αδελφή του. Εκεί είδαμε την αποθήκη με τα βαρέλια που είχαν μέσα το μπαλσάμικο ξίδι. Το ξίδι αυτό έχει βραβευθεί από το περιοδικό " Γκουρμέ ". Μας έδειξε επίσης τα μεγάλα καζάνια που βράζει το πετιμέζι, το οποίο βγαίνει από το μούστο. Τέλος είδαμε πώς συσκευάζουν  το λάδι. Το μπουκάλι του λαδιού είχε επάνω το όνομά του "eleofillo" .
             Μυρίσαμε τον καθαρό αέρα του βουνού και του χωριού. Οι μυρωδιές από το ξίδι, το πετιμέζι και το λάδι ήταν μεθυστικές.
              Αγγίξαμε τα δρύινα βαρέλια, το χώμα της  εύφορης γης, τους κορμούς των δέντρων.
            Ακούσαμε το ξίδι που έβραζε στα ξύλινα βαρέλια, το θόρυβο των μηχανημάτων του εργαστηρίου και τις χαρούμενες φωνές μας.
           Γευτήκαμε καταπληκτικές, νόστιμες και απλές λιχουδιές, ψωμί με λάδι και ρίγανη, ψωμί με λάδι και ζάχαρη, ψωμί με πετιμέζι.
           Μέσα στη φύση νιώσαμε σαν τα ελεύθερα πουλιά. Μάθαμε ότι οι άνθρωποι που έχουν γνώση και αγαπούν τη γη δημιουργούν νόστιμα, υγιεινά και βραβευμένα προϊόντα.
           Στο παλιό σχολείο του χωριού παίξαμε και ευχαριστηθήκαμε πολύ, γιατί το παιχνίδι για μας είναι τα πάντα.

Έγραψαν οι μαθητές και οι μαθήτριες του Γ1 την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011
( τό ίδιο κείμενο αναρτήθηκε και στη σελίδα "οι δράσεις μας")
       

Διονυσίου Σολωμού στίχοι

Ὄμορφος κόσμος, ἠθικός, άγγελικά πλασμένος!






 Σολωμού Αυτόγραφα Έργα [:ΑΕ] 504.13-18)